Tiempu de castañes y sidre dulce, acompánganos el Vientu les
Castañes y, comu ca añu, apetéznos cellebrar l’amagüestu, fiesta que suel
cellebrase la Nueche d’Animes o a lo llargo la primer quincena payares. N’esta
folixa pagana y arcana, axuntámonos los ásturianos y asturianes cola familia y
la mocedá a xintar castañes asaes, sorber sidre dulce, cuntar hestories, bailar
la Danza Prima ya’l Ríu Verdi… ye una cellebración bien prestosa y cargao de
sinificau pa tolos celtes.
L’amagüestu ye una
cellebración pagana, nun se tien conocencia esauta del aniciu de so emperu ye
lo bastante antiguú comu pa que piérdase na Nueche los Tiempos.
Esti ritu ta venceyau a
la Nueche d’Animes o Dií de Difuntos ya que presuponse que la castaña ye’l
símbolu de l’alma los difuntos asina que por ca castaña que xíntase nel
amagüestu un alma ye lliberao del Purgatoriu.
Yendo más atrás nel
tiempu, tamién ye notoriu que tien un claru venceyu cola cultura celta, ya que,
non en pocos sitios, Asturies incluyía, l’amagüestu, cellebrase l’unu payares,
conocida cellebración céltica ya que’l mundiu féericu ya’l terrenal conéctense
ya nel que rendimos homenax y respetu a nuesos muertos y cellebrase l’Añu Nuevu
celta. De fechu, nun hai munchu tiempu atrás, quiciabes entovía n’algunes
aldegues asturianes, mientres facíase l’amagüestu na Nueche d’Animes, tirábense
delles castañes a l’aire ya dicíase: “¡Esto ye pa que xinten los difuntos!”
Tampocu hai qu’escaecer
qu’esta cellebración faese tamién n’otres fasteres casi de toa Uropa y caltien
distintos nomes ensegún seya’l sitiu de cellebración: magosto, magüestu,
amagosto, etc. Nel Noroeste de la península, ye mui común en toles
naciones celtes: País Llionés, Cantabria, Galiza, Norte’n Portugal y nosotros,
comu nun podría ser d’otru xeitu.
Autor:
Fernán Morán,
Presidente de la Lliga Celta d’Asturies
